do pracy - 13340 przepisów (strona:484/890)

wypieku chleba to dzisiaj macie raj. Po prostu wrzucacie wszystkie składniki do pojemnika (zajmie wam to około 1 minuty), ustawiacie jakiś program trwający około 3 godzin (kolejne 5 sekund pracy) i wracacie przed telewizor. A 3 godziny później cieszycie się pysznym pieczywem :) I co, napracowaliście się bardzo? :) I nadal możecie głosować na mój blog w konkursie na Blog Roku

raczej takich rzeczy. Słodki w domu to mamy tylko cukier, pewnie nic więcej :) No i tak wieczór za wieczorem. Przygotowałem się więc któregoś dnia i jak Madzia była w pracy to zrobiłem specjalnie dla niej ciasto. A że się nie znam kompletnie na ciastach to zrobiłem tak z głowy, takie swojego pomysłu ciasto no i wyszło mi coś jakby takie

Żeby zobaczyć co to w ogóle jest. Bez udziwnień, łatwo i szybko. Tak na początek. Też przecież tak miałem. Unikałem przepisów, których nie rozumiałem lub, które wymagały zbyt dużo pracy. Przepisy są naprawdę "egzotyczne", często wymagające różnych zakwasów (sposób zrobienia każdego z tych zakwasów jest oczywiście szczegółowo opisany), sam proces "produkcji" chleba często jest baaaardzo długotrwały (związany z dość długim

Dwie niespodzianki mam dla ciebie". No kurrrrrcze, rewelacja! Ale jak tu szybko wrócić, jak przez całe miasto przebić się muszę. A do tego w ten akurat weekend jakieś dziwne prace remontowe zaplanowali i metro nie jeździ tak jak jeździć powinno. Znaczy się, delikatnie mówiąc, jeździ słabo. Z przesiadkami jakimiś dziwnymi. No wiec najszybciej jak mogłem, czyli po półtorej godziny, dotarłem

przepis :) Do tego stopnia pozmieniałem, że wymyśliłem wszystko od nowa, ale faktem jest, że zainspirowałem się właśnie tym blogiem. Piszę szybko i bez zbędnego smęcenia, bo zaraz Madzia z pracy wraca, a ja w totalnej rozsypce jestem, kuchnia wygląda jakby tornado przeszło. Piszę więc szybko i lecę sprzątać :) 150 g mąki pszennej pełnoprzemiałowej grubomielonej 150 g mąki orkiszowej chlebowej

Post nieco opóźniony, pewnie o dobre dwa tygodnie. Ale czasu nie mam, jakoś wypalony stale jestem. Wracam po pracy i padam z nóg. Mam jeszcze tylko siłę odpalić grilla i wlać w siebie jedno piwo, które pozwala mi szybko zasnąć. Bo właśnie ostatnio zamiast normalne obiady jeść to każdego dnia grillem się karmimy :) W końcu pogoda idealna

wyrośnięcia. Rozrabiamy w 4 łyżkach wody 1 łyżeczkę cukru i smarujemy tym przy pomocy pędzelka bułki. Wkładamy do piekarnika rozgrzanego do 220 stopni na 15 minut. Koszt niewielki, nakład pracy średni, smak bezcenny! :) A niedługo bułki żytnie, również z mąki z e-maka.pl . No i otwieram czwarte piwo, smacznego :) --------------------------------------------------------------------- Chcesz dostawać moje przepisy prosto na e-mail? Wpisz swój adres

sobie uciąć. Nooo, może nie całą, tak do łokcia :) Pewnie każdy potrafi zrobić małosolne, ale pomyślałem, że i tak zamieszczę tutaj ten przepis, tak w hołdzie ogórowi małosolnemu :) A pracy nie ma w tym żadnej, chyba najbardziej pracochłonna rzecz w tym przepisie to umycie ogórków, bo cała reszta to już robi się sama. W wiosenno letnim sezonie cały czas robię

ostygnięty to nakładamy i lepimy :) To znaczy na połówkę każdego wyciętego kółka nakładamy niewielką ilość farszu, przykrywamy drugą połówką i zaciskamy brzegi żeby się skleiły. Niezbyt skomplikowane, ale trochę pracy z tym jest. Jak już wszystkie pierogi ulepimy to w dużym garnku gotujemy wodę (osoloną). I na wrzątek wrzucamy pierogi. Nie wszystkie na raz! Ja po 10 sztuk wrzucałem

jakoś tak strasznie, tylko po prostu nie są takie dmuchane i puchate. Są mięciutkie w środku, ale nieco zbite. Ale dzięki temu są niesamowicie syte. Zwykle biorę do pracy 4 kanapki. Zjadam je i w sumie mógłbym zjeść jeszcze trochę. Więc i tych bułek zabrałem 4, bo nie wiedziałem jeszcze, że są tak syte. Zjadłem dwie i naprawdę miałem już

dżemem, nutellą, a nawet same, bez niczego. A naleśniki wyszły tak dobre, że Madzia zarządziła, że następnego dnia mam wstać wcześniej i zrobić jej kilka takich na śniadanie przed pracą. Cóż było robić... Wstałem przed świtem i zrobiłem... :) --------------------------------------------------------------------- Chcesz dostawać moje przepisy prosto na e-mail? Wpisz swój adres z prawej strony w okienko "Przepisy prosto na twój e-mail

Dzisiaj dewolaj, czyli właściwie de volaille, żeby tak trzymać się właściwej nomenklatury. Ostatnio Monika, koleżanka z pracy coś tam o dewolaju wspominała i tak mnie jakoś natknęła. A nie jadłem tego specjału od kilkunastu lat. A i sam nigdy dotąd nie robiłem. Zatem kolejną umiejętność zdobyć można. Ponoć taki tradycyjny dewolaj to jest tylko z samym masłem w środku

jakieś 3 miesiące z hakiem. Ale dzięki temu mogę powspominać lato, poprzypominać sobie. A potrawa, owe tytułowe udka kurczakowe okazały się hitem i doskonałą potrawą, przepis już opchnąłem w pracy :) Otóż odwiedził mnie mój przyjaciel Mateusz z żoną Agnieszką i małym brzdącem Szymonem. Z Mateuszem w tym roku stuknęło nam 20 lat znajomości. Niestety teraz nie widujemy się zbyt często

zaczyna robić... Zabrałem się więc za to co lubię najbardziej (nooo, może nie najbardziej, ale dosyć lubię), czyli za przygotowanie jakiegoś żarełka. Tym bardziej, że Madzia za godzinę z pracy wróci i pewnie jeść będzie chciała. Więc w piekarniku już dochodzą kurczakowe udka w sosie musztardowo miodowym, a do tego zaraz zacznę robić ziemniaki. Wymyśliłem sobie takie grubo krojone

lekkiego śniadania. Tak szybko jeden chleb wykręcić chciałem zanim się obudzi. Wstałem więc przed świtem i zrobiłem ten chleb. Znaczy się dwa od razu, bo jeden, czy dwa to pracy i czasu tyle samo. Ale wiecie jak to jest... Jak człowiek się nakręci to zatrzymać się ciężko. Więc po tych dwóch chlebach od razu za dwa kolejne się wziąłem. Poszły