pani - 2050 przepisów (strona:69/137)

której przez lata kupowałam pyszne bułeczki maślane z marmoladą, niekiedy nawet specjalnie w tym celu wysiadałam z autobusu. Jakież było moje rozczarowanie, kiedy nie znalazłam ich na półce. Pani sprzedawczyni stwierdziła: „cóż się dziwić? Nowy właściciel, nowe bułeczki. Kiedyś były ślimaczki, teraz kokardki.” Oczywiście kupiłam jedną i wgryzłam się w nią tylko co przekroczywszy drzwi piekarni. I… rozczarowanie

Kolejny przepis z mojej ulubionej książki pt. Southern Italian Desserts . Jakiś czas temu pisałam, że kupiłam ją wyłącznie ze względu na ciasto, które kusiło z okładki. Czas je przedstawić: Panie, Panowie, tarta arbuzowa poleca się w sezonie arbuzowym :) Gdybym wiedziała, że jest ona tak pyszna, to zrobiłabym ją od razu po pojawieniu się pierwszych arbuzów. Ale co się odwlecze

niezbyt nam dopisała :( Chociaż wczoraj najgorzej nie było, bo padało tylko dwa razy :D Właśnie, co do wczoraj to byliśmy także na inscenizacji bitwy, a ja zostałam wzięta za "panią z mediów", haha, wiecie aparat i te sprawy więc zaprowadzili mnie na jakieś vipowskie miejsce więc porobiłam trochę zdjęć :) Śmieszna sytuacja :D Zdjęcia dodam jutro, bo teraz nie zdążę

omlet z mąki kokosowej z domowym dżemem wiśniowym i tahini ; kawa malibu ~ Dżem tym razem nie został zrobiony przeze mnie... Dostałam go od pani Basi :) Przepyszny. Uwielbiam domowe dżemy! ♥♥♥ Dodatkowo odkryłam nowe przepyszne połączenie - wiśnie i tahini! I drugi raz z rzędu omlet? Tak... Za długo żadnego omleta nie jadłam i teraz włączyła mi się "faza

wiecie co? Warto było! Już drugi rok własnoręcznie zbierałam jagody i jednak, mimo, że jagody to jagody, to zebranie własnymi rękami smakują o niebo lepiej, niż kupione od pani na bazarku :) Ten przepis to jeden z czterech jagodowych, które pojawią się wkrótce na blogu. Ciasto jest płaskie, dlatego nazwałam je plackiem, bo bliżej mu do niego, niż do tradycyjnego ciasta

przestały by mnie lubić, przy najbliższej wizycie w restauracji kelner by mi wsadził palec do zupy, a co gorsza pewnie mój syn - którego nie mam - zostałby prawicowcem. No dramat pani kochana, dramat! Sodomia i Gomoria. Ja tam wolę nie ryzykować... Zatem przytoczę zasady zabawy: - nominować 15 nieszczęśników. Eeee, nie... To chyba nie tak miało być. Aaaa, wiem już: nominować

biały :) Chyba wody było za dużo. No trudno, następną razą się uda. Ja za to fantazji teraz nie mam więc bez przedłużania przejdę do przepisu (który Madzia wzięła z Pani Domu). Ciasto: - 300 g mąki tortowej - 200 g zimnego masła pokrojonego w kostkę - 8 łyżek cukru pudru - 2 żółtka - łyżka kwaśnej śmietany - skórka z cytryny - sok z połowy cytryny Lukier

nadzieję, że wpis was zainteresuje. Dostałem taki fajny lniany worek jaki widać powyżej na zdjęciu. A nawet dwa takie worki ;) Służą one, jak łatwo się domyśleć, do przechowywania pieczywa. Pani ze sklepu www.aleworek.pl zapewnia, że ma on same zalety. Że chleb w nim trzymany dłużej trzyma świeżość i że len  to w ogóle ekologia i samo zdrowie, że właściwości

chcę... Bułek chcę. Drożdżówek właściwie. - Co?! - No bułki. Drożdżówki właściwie. - Madzia, skup się teraz. Bardzo się skup i mów do mnie pełnymi zdaniami. - Bo te konfitury co od pani dostałeś... To ja bym z nimi drożdżówki chciała... Nooo, doszliśmy do sedna. Madzia nic nie zbroiła, nic nie kupiła i nic nie chce żeby jej kupić tylko drożdżówek się jej zachciało

wytworniej było, że brała kawał chleba, moczyła w mleku, obtaczała na szybko w jajku i smażyła. No prawie że śniadanie mistrzów! :) I nagle, któregoś dnia, przeglądając jakąś gazetkę dla pań domu odkryliśmy, że ta szybka przekąska Madzi to ma nawet konkretną nazwę. Czyli właśnie grzanki francuskie! A oto szybki i prosty przepis: 2 jajka 2/3 szklanki mleka 8 kromek chleba

Zadzwoniliśmy więc pogadaliśmy, obejrzeliśmy teren, itp. Spoko, fajnie. Dużo kwiatów, dużo warzyw, drzewa owocowe... Ucięliśmy sobie z właścicielami miłą pogawędkę i na koniec, gdy już wychodziliśmy, Madzia dostała od pani właścicielki wielką dorodną cukinię. Ogromną! Właśnie dopiero co z krzaka zerwaną. Tak żeby coś dobrego przygotowała. I właśnie do tego zmierzałem. Bo dom nieważny, mieszkanie na wsi nieważne, cukinia ważna

wszelki wypadek napiszę to jeszcze raz: do carbonary nie dodaje się śmietany! Ja wiem, że pewnie z 80% polskich przepisów w internecie jest ze śmietaną, ja wiem, że nawet pani Gessler robi ze śmietaną , ale pamiętajcie: do carbonary nie dodaje się śmietany! Dodanie śmietany do carbonary to trochę tak jak spędzenie upojnej nocy z cycastą blondynką zupełnie nago, tylko

skoro wspomniałem na wstępnie o PRL-u to przed głównym przepisem jeszcze tylko Żenujący Żart Prowadzącego: Gdzie powinien stać pomnik Matki Polki? W kolejce. Na pomniku będzie napis: "Pani tu nie stała". Ale będzie też drugi napis: "Zamienię pomnik na dwie pary rajstop. Matka Polka". Młode pokolenie proszę o zrozumienie, wiem, że ten żart może się wydać ciężki jak ołowiane

się, że i można i miejsce jest. A same udka wyszły genialnie! Muszę też wspomnieć, że użyliśmy jednego tajemniczego składnika :) Otóż wszedłem w konszachty z firmą Knorr. I miła pani Joanna poprosiła mnie żebyśmy zrecenzowali z Madzią kilka produktów. Prawda jest taka, że zwykle nie używamy takich rzeczy. Takich, to znaczy gotowych produktów, w których specjalizuje się Knorr. Nie żebym

ciasnych klatkach, dostają mniej hormonów. A jak jeszcze kupimy go nie w supermarkecie tylko ze sprawdzonego źródła to już w ogóle brawo. Na bazarku pod Halą Mirowską mam jedną Panią od baraniny (prosto z gór), cielęciny, wołowiny i wieprzowiny (i ma pyszne prawdziwe wiejskie jaja i śmietanę), a drugą od drobiu i dziczyzny. I to mięsko jest wiele dni świeże