do pracy - 13340 przepisów (strona:689/890)

Niee, nie mam na nic czasu. Kompletnie. Codzienne powroty po 20., a wstawanie o 5. Codzienne sterty materiału do nauki, nowe utwory do grania, prace do pisania, zadania do liczenia, aj! Mam co robić, mam.   Gotowanie? Ostatnio sprowadza się do.. wirtualnego lawirowania po kuchni, kiedy siedząc na historii brzuch niebezpiecznie warczy. Oby nie zagłuszył profesora! Wtedy myślę

ziół został naprawdę dobrze skomponowany. Śliwki i śmietanka pasują. Całe danie syci i smakuje znakomicie. Jedno zastrzeżenie - jeśli ktoś potrzebuje czegoś szybkiego, nie nadaje się. Niestety, wymaga trochę więcej pracy i czasu, chociaż wcale nie jest skomplikowane. Z czystym sumieniem i sercem polecam wszystkim, którzy lubią mięsa w takiej wersji. Jestem bardzo zadowolona. Jak i moi domownicy. *** Na zdjęciach

ogromną ochotę na sernik. Poszperałam w sieci. Znalazłam kilka ciekawych przepisów, a drogą eliminacji wybrałam ten jeden jedyny. Zabrałam się za przygotowywanie. Zadowolona łatwością i sprawnością działania, w połowie pracy, kiedy masa pokryła podpieczony spód, zerknęłam jeszcze ostatni raz na przepis i... doznałam prawdziwego szoku. Masa, którą właśnie co wylałam na spód miała być... zagotowana, aż do zgęstnienia, po czym

Wieczorem, kiedy wróciłam z pracy, a co mi tam! , włączyłam telewizor. Beznamiętnie poskakałam po kanałach. Taak, jak zwykle nie ma kompletnie nic, pomyślałam. I natknęłam się, na jednym z programów na stara, ale jakże "kultową" na owe czasy, telenowelę. Z początku, brazylijska telenowela, jak każda inna.  Ale niee, nie może być! Toż to sama "Niewolnica Isaura" we własnej osobie

czwartkowe popołudnie na wspólnym gotowaniu i plotkowaniu. I oczywiście na fotografowaniu! Jako, że posługuję się dość marnym sprzętem na co dzień, dzięki uprzejmości Kasi , mogłam sprawdzić się w pracy z porządnym aparatem. Zdjęcia, prócz ujęcia chleba, są mojego autorstwa.   Kasia specjalnie dla mnie upiekła chleb! Pszenno-żytni, pieczony  w naczyniu żaroodpornym. Wspaniały, o chrupiącej skórce  i miękkim

słodkości, które będą górować. Ale wiecie co? Strasznie ciężko u mnie rabarbar dostać! Na targowisku, w sobotę, kiedy zjeżdża się cała okolica, cały mi wykupili (wracałam z pracy pod koniec bazaru). Szukałam wszędzie - w marketach, w warzywniakach, w sklepie ze zdrową żywnością i nic! Znalazłam go dopiero w Kauflandzie. Nie powiem, jak nie lubię stamtąd warzyw i owoców, tak rabarbar

umorusani mąką, bawili się świetnie, tworząc wspaniałe pierogi. Podzielili się na dwu - trzy osobowe grupki. Zaczęli od podstawowego ciasta pierogowego. Dzięki dodatkowi oliwy, było ono niesamowicie elastyczne i praca z nim okazała się bardzo przyjemna i łatwa. Pierwszym farszem były typowe ruskie. Prawdziwe polskie pierogi, z ziemniakami ugotowanymi, twarogiem uleżałym oraz podsmażoną cebulą. Istotne jest, by ziemniaki i ser były

mnie zaszczyt. Warsztaty te miały na celu rozpowszechnianie kuchni polskiej, delikatnie unowocześnionej, przy jednoczesnym zachowaniu tradycji i wykorzystaniu wspaniałych polskich produktów. Podzieleni na zespoły trzy-czteroosobowe, wzięliśmy się do pracy, a każda grupa przyrządzała coś innego. Laura ( Cafe Babilon ), Martyna ( Smakiem Pisany Blog ), Piotr ( San Jacinto ) i ja, Karmel-itka, zajęliśmy się okrasą z pstrąga wędzonego. Coś na kształt francuskiego

Groszek obrodził w tym roku bardzo obficie. Karmel-itka uradowała się na widok obwieszonych suto strączkami krzaczków na swoim ogródeczku, gdzie zagląda zawsze, kiedy wraca wieczorem z pracy. Za każdym razem coś zbierze, by mieć z czego coś pysznego przyrządzić. Lato celebruje dania proste, szybkie, które zaspokoją głód, nasycą, a jednocześnie nie spowolnią, tak jak mają to w zwyczaju potrawy

znowu stała się ofiarą własnej głupoty i braku umiaru. Kolejny raz kupiła czegoś zbyt wiele. Czegoś, co tak naprawdę zjadła może z raz? I to tylko dlatego, że przed pracą nie było czasu na przygotowanie prawdziwej, domowej owsianki. A paczki gotowych płatków owsianych, takich do kubeczka, leżały, leżały, aż termin już wręcz "krzyczał", by spożyć w końcu te wredne płatki

Bieszczady, fot. Karmel-itka, 2011. Rozstaję się z Wami na tydzień. Czas, by w końcu odpocząć od zabieganego życia, pracy, braku czasu. Wraz z przyjaciółmi wybieram się w moje ukochane Bieszczady. Wygodne buty, plecak z prowiantem, uśmiech na twarzy i zgrana ekipa najlepszych przyjaciół. Czegóż więcej potrzeba, by zdobywać szlaki i wędrować bez końca? Bieszczady, fot. Karmel-itka, 2011 Bieszczady

braku systematyczności, który zresztą jeszcze się powiększy. Nie znoszę zaniedbywać bloga, jednak są ważniejsze priorytety. Proszę o wyrozumiałość, jak i o wsparcie w tym świeżo zaczętym, ciężkim okresie wytężonej pracy i chronicznego braku czasu. KREM Z CUKINII.  dla 1 osoby   1 mała cukinia 1 mały ziemniak 1,5 - 2 szklanki bulionu warzywnego pół cebuli pieprz olej z pestek

Dodatkowo osoby, które przeszły chemioterapię lub radioterapię szczególnie powinny korzystać z dobra rośliny, ponieważ aronia zmniejsza szkodliwe skutki tychże zabiegów. Uodparnia naszą skórę na promieniowanie UV, zmniejsza szkodliwe skutki pracy przy komputerze - korzystnie wpływa na wzrok, a do tego wszystkiego łagodzi objawy i skutki chorób wątroby czy trzustki. Także, sami widzicie, ileż przynosi korzyści spożywanie aronii! Co prawda przez bogactwo

słomkową,  a po skrystalizowaniu zmienia kolor na biało kremowy. Jeśli ktoś wie, jak pachną kwiaty fasoli, to wie, jaki aromat ma ten miód - bardzo silnie go czuć. Wspomaga pracę naszego serduszka, układu krążenia, wzmacnia układ immunologiczny (odpornościowy), odżywia i regeneruje nasz organizm, korzystne działanie przy przeziębieniach i grypie.  Nie podrażnia przewodu pokarmowego  oraz przyspiesza odnawianie drobnoustrojów niezbędnych

delikatnie we wszystkie strony pod wpływem ruchów ciała. Otwiera lodówkę. Wyjmuje wszystko, co potrzebne, układa na blacie i rozejrzawszy się jeszcze, czy nikt się nie obudził, zabiera się do pracy. Osobiście uważam, że polędwica wyszła baardzo dobra! Nie jest trudna w przygotowaniu, a efektowna, inspirowana tą słynną polędwicą Wellington Gordona Ramsay'a. Jedyną kłopotliwością jest dopieczenie w środku dobrze francuskiego