pani - 2050 przepisów (strona:94/137)

końcu udało mi się poskładać pewne sprawy, i jestem coraz bardziej gotowa na wyjazd do Polski. Zarezerwowałam hotel, co wymagało wręcz żelaznej silnej woli (trzy razy musiałam wysłać Pani maila, że mam już urlop, i żaden inny termin mnie nie interesuje), na sobotę umówiłam Ptysię do weterynarza, i już sam telefon sprawił mi mnóstwo frajdy. Ostatni raz w Danii

opowiedzieć, a o których jakoś nie miałam czasu do tej pory napisać... Zacznę od Schmitta, bowiem znów udało mu się mnie oczarować.Schmitta poznałam za sprawą Oscara i Pani Róży, niesamowicie wzruszającej książki, która chyba zrobiłaby wrażenie na każdym. Na mnie zrobiła tym większe, że dostałam jedyny w swoim rodzaju egzemplarz - ręcznie przepisaną powieść przez siostrę mojej licealnej przyjaciółki. Kiedy

materii w kuchni, poza herbatą, robiłam jeszcze jedną rzecz - zmywałam naczynia. Powiedzmy sobie szczerze - do tego kwalifikacji żadnych mieć nie trzeba. Ale czy na pewno...?Ostatnio bowiem, jako przykładna pani domu, zabrałam się za zmywanie. W pewnym momencie otworzyłam szerzej oczy, kiedy woda zmieniła kolor na intensywnie czerwony. Hmpf... Nie pierwszy, nie ostatni raz. Sięgnęłam więc po plastry, zakleiłam palec

jednego deser musi być w pucharku, inny powie, że ciasto też, jak najbardziej. Jeszcze inny stwierdzi, że ser na deser to paranoja, mimo, że kolega biesiadnik będzie się zachwycał. Pani dbająca o figurę zje jedną truskawkę, a pan z pokaźnym brzuszkiem rzuci jej ironiczne spojrzenie spod rzęs. Uwielbiam różnorodność.Czasem jednak, dla dobra sprawy, trzeba ujednolicić opinie. W związku

pytanie do Pań: cieszycie się, że jesteście dziewczynami? Myślicie sobie czasami, że faceci mają jednak w życiu lepiej, albo może łatwiej? Chciałybyście czasem mieć trzy razy więcej siły, żeby dać radę donieść zakupy do domu bez zadyszki? Mieć wymówkę na siedzenie przed telewizorem z zimnym piwem w dłoni i bezkarnie obserwować dwudziestu dwóch przystojniaków ganiających za piłką? Chrapać, bekać

jadłam... Kilka dni temu oglądałam australijską wersję Masterchefa , edycję z gwiazdami. Cóż, gwiazd nie znam, ale skoro ktoś coś gotuje, to znaczy, że można popatrzeć. I tak jedna z pań przygotowała rybę z australijskim nadzieniem świątecznym: cytryną, pietruszką i pistacjami. Hmm... Z naszymi polskimi Świętami nijak mi się to kojarzy, ale połączenie smaków przemówiło do mojej kulinarnej wyobraźni. Czym prędzej

Duński program o pieczeniu. Od poniedziałku do czwartku uczestnicy stają przed zadaniami postawionymi przez zawodowych cukierników. Tort, ciasteczka, beza, rolada... I kiedy tak C. popatrzył na śliczne rolady, które panie przygotowały stwierdził, że też mam mu jakąś zrobić. No dobra, niech już będzie...Na blogu A dupa rośnie znalazłam roladę dekorowaną ciastem cygaretkowym. Właściwie to od chwili, kiedy

Spadł śnieg. To już niemal koniec stycznia, a tu nagle Pani Zima przypomniała sobie o bożonarodzeniowej pogodzie. Na spacery więc zakładam wysokie kozaki, owijam się szalem z wyjątkową dokładnością, a C. nosi dwie czapki, żeby mu uszy nie odmarzły. Park wygląda jak z bajki, Ptysia szaleje na całego - fukając, wzbija w powietrze fontanny śniegu, a potem robi zdziwioną minę, skąd

kraju jest dniem niezwykle ważnym. W kwiaciarniach i cukierniach ruch jak w Walentynki, panowie zaopatrzeni w bukiety, czekoladki czy też nieco bardziej ekstrawaganckie upominki wędrują dumnie do domów, a panie dzisiaj tylko są. Śliczne i pachnące, celebrują swoje święto.W Danii - niestety - nie jest ono tak znane, i tego dnia nie mam co liczyć na szczególne traktowanie. Na szczęście ciągle

Wszystko dlatego, że bałam się zapeszyć, a z drugiej strony roznosiły mnie emocje - ciężko mi było usiedzieć na miejscu; dosłownie. Kiedy już dojechaliśmy na miejsce i czekałam, aż miła pani zawoła mnie do biura, wykręcałam sobie palce ze zdenerwowania. Okazało się, że zupełnie niepotrzebnie. Rozmowa przebiegła w bardzo przyjaznej atmosferze, dostałam kilka dokumentów do wypełnienia, i mogę już otwarcie powiedzieć

pogody, nie mogę zapomnieć, że mieszkam w Danii - tutaj nigdy nic nie wiadomo. Zabieramy więc Ptysię na dłuuugie spacery, gdzie tylko się da.Niemniej jakiś czas temu napisała do mnie Pani Wiola (że sobie pozwolę tak się spoufalić) z bardzo ciekawą informacją. Otóż pierwszego września startuje nowy projekt, który, muszę przyznać, bardzo mnie zainteresował. Mowa o internetowym uniwersytecie, czyli sporej bazie