do pracy - 13340 przepisów (strona:661/890)

Praca w ciastem drożdżowym sprawia mi ogromną radość i przyjemność. Jest ono plastyczne, foremne i dość przyjazne. Z łatwością też idzie z niego wyczarować fenomenalne słodkości, jak i wytrawne wspaniałości. Kojarzy mi się [ciasto drożdżowe] z domem. Z Babcią w fartuszku i uśmiechem zarażającą, z wielką, jasną kuchnią w mieszkaniu pegeerowskim na wsi, ze starą angielką nadal stojącą właśnie

kraju możemy pozyskiwać miód ze spadzi drzew iglastych np. jodły i spadzi drzew liściastych, tj. lipy, dębu, śliwy. Niestety doceniają je tylko Ci, którzy czerpią korzyści z ich wytężonej pracy. Ale nie, zdarzają się wyjątki, a Ci, co się do tych indywiduów zaliczają, zasługują na pochwałę. Bartnik. Eee, że niby kto? Też i moja była taka reakcja. Przepraszam, a dokładniej

czekam. Robi się upalnie, fakt. Jednakże ten zapach, co roznosi się po domu, wylatuje oknem i nawet na podwórzu tańczy i wabi sąsiadów, powoduje przymknięcie oka na niedogodne warunki pracy. Ba, coś za coś! Poza tym, sama chciałaś, Karmel-itko, co nie? FASZEROWANE KALAREPKI. (autorski;) 7 średnich kalarepek 500g mięsa mielonego 100g pieczaerk majeranek sól, pieprz,  oregano suszone średnia

ekskluzywnym hotelu nie zjadłam zbyt wiele. W końcu jednak przybywa reszta ekipy wraz z główną bohaterką programu, Ewą Wachowicz. Zaczyna się lekkie poruszenie, wszyscy chodzą, biegają, przestawiają, ozdabiają.. Prac wre. Znowu czekamy, w między czasie pijąc kawę, rozmawiając i poznając się z menadżerką, Panią Anią Małachowską.  z menadżerką Wzywają mnie na piętro. Tam bowiem znajduje się olbrzymia kuchnia

Witam, witam! Ostatnio moja pisanina na blogu prezentuje się bardzo chaotycznie. To wina wielu zajęć, czyli kursów językowych codziennie do południa, pracy po południu i do tego wszystkiego zaprawy. Ach, urwanie głowy! Słoiki pukają w bawełnianej torbie, jeden odbija się od drugiego. Woda na zalewę bulgocze w garnku, słoiki już przygotowane. Uf, pot cieknie po skroniach, ale już, jeszcze tylko

szału. Jedzenie smaczne, ale jak dla mnie – ulepszyłabym co nieco. Atmosfera na początku zdecydowanie bardziej mnie urzekła. Po pewnym czasie ludzie przestali się interesować, kręcili się i nudzili, a pracy było wiele. Czekali po prostu na jedzenie. I muszę to napisać, zadania były bardzo kiepsko rozdzielone. Jako, że lubię dużo robić w kuchni, zaczęłam się nudzić w pewnym momencie. Więc

Niee, nie mam na nic czasu. Kompletnie. Codzienne powroty po 20., a wstawanie o 5. Codzienne sterty materiału do nauki, nowe utwory do grania, prace do pisania, zadania do liczenia, aj! Mam co robić, mam.   Gotowanie? Ostatnio sprowadza się do.. wirtualnego lawirowania po kuchni, kiedy siedząc na historii brzuch niebezpiecznie warczy. Oby nie zagłuszył profesora! Wtedy myślę

ziół został naprawdę dobrze skomponowany. Śliwki i śmietanka pasują. Całe danie syci i smakuje znakomicie. Jedno zastrzeżenie - jeśli ktoś potrzebuje czegoś szybkiego, nie nadaje się. Niestety, wymaga trochę więcej pracy i czasu, chociaż wcale nie jest skomplikowane. Z czystym sumieniem i sercem polecam wszystkim, którzy lubią mięsa w takiej wersji. Jestem bardzo zadowolona. Jak i moi domownicy. *** Na zdjęciach

ogromną ochotę na sernik. Poszperałam w sieci. Znalazłam kilka ciekawych przepisów, a drogą eliminacji wybrałam ten jeden jedyny. Zabrałam się za przygotowywanie. Zadowolona łatwością i sprawnością działania, w połowie pracy, kiedy masa pokryła podpieczony spód, zerknęłam jeszcze ostatni raz na przepis i... doznałam prawdziwego szoku. Masa, którą właśnie co wylałam na spód miała być... zagotowana, aż do zgęstnienia, po czym

Wieczorem, kiedy wróciłam z pracy, a co mi tam! , włączyłam telewizor. Beznamiętnie poskakałam po kanałach. Taak, jak zwykle nie ma kompletnie nic, pomyślałam. I natknęłam się, na jednym z programów na stara, ale jakże "kultową" na owe czasy, telenowelę. Z początku, brazylijska telenowela, jak każda inna.  Ale niee, nie może być! Toż to sama "Niewolnica Isaura" we własnej osobie

czwartkowe popołudnie na wspólnym gotowaniu i plotkowaniu. I oczywiście na fotografowaniu! Jako, że posługuję się dość marnym sprzętem na co dzień, dzięki uprzejmości Kasi , mogłam sprawdzić się w pracy z porządnym aparatem. Zdjęcia, prócz ujęcia chleba, są mojego autorstwa.   Kasia specjalnie dla mnie upiekła chleb! Pszenno-żytni, pieczony  w naczyniu żaroodpornym. Wspaniały, o chrupiącej skórce  i miękkim

słodkości, które będą górować. Ale wiecie co? Strasznie ciężko u mnie rabarbar dostać! Na targowisku, w sobotę, kiedy zjeżdża się cała okolica, cały mi wykupili (wracałam z pracy pod koniec bazaru). Szukałam wszędzie - w marketach, w warzywniakach, w sklepie ze zdrową żywnością i nic! Znalazłam go dopiero w Kauflandzie. Nie powiem, jak nie lubię stamtąd warzyw i owoców, tak rabarbar

umorusani mąką, bawili się świetnie, tworząc wspaniałe pierogi. Podzielili się na dwu - trzy osobowe grupki. Zaczęli od podstawowego ciasta pierogowego. Dzięki dodatkowi oliwy, było ono niesamowicie elastyczne i praca z nim okazała się bardzo przyjemna i łatwa. Pierwszym farszem były typowe ruskie. Prawdziwe polskie pierogi, z ziemniakami ugotowanymi, twarogiem uleżałym oraz podsmażoną cebulą. Istotne jest, by ziemniaki i ser były

mnie zaszczyt. Warsztaty te miały na celu rozpowszechnianie kuchni polskiej, delikatnie unowocześnionej, przy jednoczesnym zachowaniu tradycji i wykorzystaniu wspaniałych polskich produktów. Podzieleni na zespoły trzy-czteroosobowe, wzięliśmy się do pracy, a każda grupa przyrządzała coś innego. Laura ( Cafe Babilon ), Martyna ( Smakiem Pisany Blog ), Piotr ( San Jacinto ) i ja, Karmel-itka, zajęliśmy się okrasą z pstrąga wędzonego. Coś na kształt francuskiego