Powrót do korzeni. Wielkopolskie pyry z gzikiem.
Powrót do korzeni. Wielkopolskie pyry z gzikiem.
Piątkowy obiad w moim rodzinnym domu nigdy nie zawiera w menu mięsa.Odkąd pamiętam, zawsze starano się zrobić coś, co nasyci, a nie jestpochodzenia zwierzęcego.Często pojawiała się pomidorowa z makaronem, naleśniki, warzywne gulaszealbo zupy. Jednak najbardziej lubiłam gzik. I nadal go uwielbiam.W szczególności ze świeżym szczypiorkiemalbo koperkiem. I pyry. W mundurkach! Gdzie obierając, parzyły w palce.Gęsty, z grudkami, dobrze doprawiony, z dużą ilością posiekanej cebulki. Symbol mojego dzieciństwa.Jedn... czytaj dalej...
Autor
KarmelitkaProponowane wyszukiwania
naleśniki
ryba
gulasz
mięso
ciasto
ryby
chleb
tort
zupa
torty
naleśnik
obiadPopularne słowa kluczowe
ryby, ryba, wegańskie, deser, desery, torty, tort, ciasto, koperek, cebula, jogurt, ryba w ciescie, twaróg, makaron, gulasz, naleśnik, makarony, naleśniki, jogurtu, obiad, chleb, mięso, koper, zupa, zupa warzywna, gulasz pomidorowy, mięso na obiad, zupa pomidorowa, makaron na obiad, obiad z makaronemInne przepisy z W kuchni Karmel-itki
Dodaj komentarz
Nigdy nie jadłam pyr z gzikiem...nie z tego rejonu Polski pochodzę ;) Wielka szkoda...bo gzik wygląda fantastycznie i bardzo apetycznie...ale przecież nic straconego!!
Uwielbiam :) Chociaż u mnie w domu robimy taki serek ze szczypiorkiem, rzodkiewką i czosnkiem.
podobno klasyka, bywam często w Poznaniu, ale nigdy nie próbowałam ;Ppozdrawiam,Szana - gastronomyGO!
A ja od jakiegoś przymierzam się do zrobienia tego dania. W końcu będę musiała,ale to po świętach :) Pozdrawiam cieplutko.
tak, przychodzą takie dni kiedy nic nie smakuje lepiej niż pieczone ziemniaki z jogurtem, albo kasza gryczana z kefirem i kiszonym ogórkiem. Mam nadzieję, że wiele jeszcze docenia takie specjały. Ponadto musimy starać się o zatrzymanie w pamięci i w jadłospisie potraw tradycyjnych. To nasze korzenie i olbrzymia wartość.
Niby egzotyczna nazwa, a to proste, zwykłe jedzenie, które często w piątek gości na obiad :)
Oj mimo iż nie znam tego dania, to już wiem, że by mi posmakowała. Piękna tradycyjna nazwa. Pozdrawiam
nie jadłam jeszcze pyr z gzikiem, ale jako że ostatnio jestem na etapie odczarowywania ziemniaków, chętnie bym spróbowała :).
Uwielbiam, choć u mnie ziemniaki, to nie pyry:), ale to przecież bez znaczenia! U Ciebie ziemniaki z twarogiem, a u mnie kwaśne mleko z ziemniakami, jako zupa:)Pozdrowienia!
moje ukochane danie, którym "zaraził" mnie mąż :) wyniósł to z domu rodzinnego:) to on zawsze go przygotowuje- ze szczypiorkiem, rzoskiewką, pomidorem i ogórkiem:)pycha danie!
nieraz słyszałam już o tym daniu, chyba najwyższy czas samemu je wypróbować :)
Całkiem dobry obiad:) U nas też się takie smakołyki jadało, szczególnie kiedy szło się w pole do pracy:) Pyszności!:)
najpierw gesllerowa narobiła mi takiej ochoty na tego całego pyra z gzikiem a teraz Ty! osz Ty ;) przepis zapisuję i będę próbować :]
Tak, tak, tak! Moja mama opowiada mi o nich jak o najwspanialszym daniu świata. A ja jeszcze nigdy nie próbowałam. W któryś piątek będą na obiad. :)
nigdy nie jadłam gziku w połączeniu z ziemniakami, zawsze do kanapek, ale może, kiedyś :)
Mój mąż często robi gzika. Do tej pory śmiałam się z niego twierdząc, że wymyślił tą nazwę. Co za niespodzianka. Pozdrawiam
uwielbiam te potrawę:) jak przystało na poznaniankę robię je bardzo często :)
Poznaniacy słyną z szybkich, smacznych dań. i tanich przede wszystkim ;]
mhm, zgadzam się ;]niewielu spoza Poznania zna tę nazwę. ba, nawet niektórzy Poznaniacy! znam przykłady xd
a też bywało, też ;]ale gzik chyba przeważał. albo pomidorowa i naleśniki ;]
o, kasza gryczana w ten sposób nieznana mi jest. ale to się zmieni.masz rację - tradycja jest po to, aby ją pielęgnować.
Choć ja nie z Poznania to danie to znam i do tego jeszcze uwielbiam. Pyszności i tyle :-)
Karmelitko! Wczoraj, za sprawą Twoich pyr z gzikiem, na obiad zjadłam najsmaczniejsze ziemniaki w życiu! Przepis jest rewelacyjny, a przy okazji zainspirowałaś mnie do zgłębiania tradycyjnej kuchni regionalnej - w moim przypadku mazurskiej :-) Dziękuję i pozdrawiam :-)
Jak milo wrócić do korzeni :DPyry z gzikiem...och jak to swojsko brzmi :)Pozdrowienia z Wielkopolski