Nie pamiętam czy już o tym pisałam, ale moje dzieci są wielkimi fanami szpinaku. Uwielbiają go do tego stopnia, że aż się trzęsą na jego widok, a zdarza się też, że skaczą po całym domu, krzycząc: "hurra, szpinak, szpinak!", jakby to była ambrozja ;). Właśnie dlatego, przynajmniej raz w tygodniu, warzywo to gości na naszym stole. Tym razem jako nadzienie do naleśników z dodatkiem delikatnego sera ricotta.

Curry, to potrawa, która często gości na naszym stole. Dzieci najbardziej lubią wersję z kurczakiem, mąż z owocami morza, a ja wegetariańską. Tym razem było po mojemu, czyli bez mięsnej wkładki, co nie znaczy, że mniej smacznie czy niezbyt sycąco.
Bakłażanowym curry naprawdę można się najeść, szczególnie gdy poda się je z chlebem pita lub naan, albo z ryżem. Mój syn twierdzi, że najlepsze jest z ziemniakami, a córka pałaszuje je zawinięte w tortillę. Panuje pełna dowolność :)

Mój dzisiejszy obiad był z gatunku tych posiłków, które powstają spontanicznie z tego co jest pod ręką.
Po Świętach byliśmy tak przesyceni, że nikomu nie chciało się jechać na zakupy i lodówka zaczęła świecić pustkami. Znalazłam w niej dzisiaj tylko resztkę sera grana padano, niedopite po jakiejś kolacji białe wino i 2 samotne szalotki. Na szczęście w kuchennej szafce było jeszcze pół woreczka ryżu arborio i szafran, który kupiłam kiedyś przy okazji zakupów internetowych i zupełnie o nim zapomniałam. Powstało z tego klasyczne w smaku risotto, o pięknym żółtym kolorze i cudownym aromacie. Wszystkim nam bardzo smakowało.
Polecam, nawet gdybyście po składniki, musieli jednak jechać do sklepu ;)

Risotto z szafranem i serem grana padano

Znacie dynię hokkaido? Jest nieco inna od tradycyjnych, wielkich dyń, dostępnych na prawie każdym straganie z warzywami. Ma charakterystyczny, sterczący do góry ogonek i ciemno pomarańczową barwę. Jest zdecydowanie twardsza od innych dyń i ma lekko orzechowy smak. Można ją jeść po obróbce termicznej, jak i na surowo, w formie sałatki. Według mnie jest to najsmaczniejsza odmiana tego warzywa.
Tym razem przygotowałam z niej placki, które bardzo polecam.

Tak, tak, wiem, że wieki mnie tu nie było, ale już się Wam tłumaczę. Niestety dość mocno chorowałam, co spowodowało tak duży spadek sił życiowych, że praktycznie nie wchodziłam do kuchni. Gotowanie odeszło na dalszy plan, a my żywiliśmy się w pobliskim barze mlecznym lub u Mamy ;).
Na szczęście już jest lepiej, zaczynam wracać do świata żywych i energii mam zdecydowanie więcej niż wcześniej. Na tyle dużo, że w ostatnią sobotę postanowiłam przygotować dla Was przepis na typowy śląski obiad i przy wykrawaniu głąba z czerwonej kapusty, prawie ucięłam sobie lewego kciuka. Skończyło się na pogotowiu, kilku szwach i zwolnieniu lekarskim.
Postanowiłam jednak nie dać się przeciwnościom losu i jedną ręką, przygotowałam dzisiaj jesienną wersję tarty, którą wrzuciłam jako ostatni wpis na bloga.
Ta jest zdecydowanie bardziej sycąca, na kruchym cieście, ze sporym dodatkiem przepysznego sera gruyère.
Mam nadzieję, że będzie Wam smakowała. My byliśmy zachwyceni!

 

Ciasto francuskie często gości w mojej lodówce. Jest bardzo uniwersalne, bo pozwala na przygotowanie szybkiego obiadu, przekąski czy deseru. Tym razem wystąpiło jako podstawa tarty. Użyłam w niej mojego ostatniego odkrycia, czyli pomidorków daktylowych. Jeśli tylko znajdziecie je w sklepie, koniecznie spróbujcie, są pyszne! Malutkie, mięsiste, słodkie i idealne do zapiekania.

W tarcie skomponowały  się idealnie z lekko ziemistym smakiem szpinaku i kremową, słoną fetą. Nam bardzo smakowało :).

Polecam!