Najnowsze badania naukowe dowodzą, że brokuły i brukselki mają wysoce pozytywny wpływ w zakresie zapobiegania powikłaniom zakrzepowo – zatorowym i rozwojowi choroby niedokrwiennej serca.
Australijscy naukowcy ze Szkoły Medycyny i Nauk o Zdrowiu przeprowadzili badania na 694 kobietach, rekrutowanych w 1998 r. Kobiety spożywały przynajmniej 45 g warzyw krzyżowych, co odpowiada 1/4 szklance brokułów gotowanych na parze lub 1/2 szklanki surowych warzyw dziennie, przez okres kilkunastu lat. Badania wykazały, że były one o 46% mniej narażone na kumulację wapnia w naczyniach krwionośnych w porównaniu do kobiet, które przyjmowały niewiele warzyw krzyżowych bądź nie spożywały ich w ogóle.
Choroba naczyń krwionośnych, zwana miażdżycą rozwija się wtedy, gdy nadmiar “złego cholesterolu LDL” odkłada się w naczyniach. Warto wspomnieć i o tym, że uszkodzone naczynia, rozwarstwiony śródbłonek, są czynnikami inicjującymi rozwój patologicznego procesu. Kuleczki cholesterolu o niskiej gęstości lubią odkładać się w miejscach uszkodzenia. Wtedy właśnie poczynają się tu skupiać również płytki krwi, które pod wpływem tromboksanu – czynnika krzepnięcia, uwalnianego z uszkodzonych naczyń, łączą się w zlepek. Dookoła utworzonego pokładu osiadają komórki odpornościowe, które “rozpoznają” cząsteczki cholesterolu, jako swojego wroga. Próbując je strawić, doprowadzają do krytycznej sytuacji, ponieważ powstają wówczas “komórki piankowe”, będące zaczątkiem blaszki miażdżycowej. W kolejnej fazie rozwoju miażdżycy, wapń osiada na uprzednio utworzonym zlepku. Od tej pory, wapnienie naczyń krwionośnych będzie postępować.
Australijscy naukowcy uznali, iż osoby z wyższym spożyciem warzyw krzyżowych, miały zmniejszone ryzyko wystąpienia klinicznej choroby sercowo-naczyniowej.
“Jednym ze składników obficie występujących w warzywach krzyżowych jest witamina K, która jest zaangażowana w hamowanie procesu wapnienia. Nie oznacza to jednak, że jedynymi warzywami, które powinniśmy jeść są brokuły, brukselki i kapusta” – wypowiada się główny badacz, twórca projektu naukowego – dr. Lauren Blekkenhorst.
Witamina K to ważny kofaktor – związek chemiczny, potrzebny enzymom do potranslacyjnej karboksylacji białek. Oznacza to, że tuż po syntezie białek, nim poczną funkcjonować, konieczna jest ich obróbka. Karboksylacja polega na przyłączaniu cząsteczek dwutlenku węgla (CO2) do białek, w wyniku czego powstaje kwas karboksylowy, w tym przypadku gamma-karboksyglutaminowy, który wykazuje powinowactwo do jonów wapnia. W wyniku niedoboru witaminy K, powstają białka bez udziału kwasu gamma-karboksyglutaminowego, które nie mogą należycie spełniać swoich funkcji. Odpowiednie białka ustroju, wyłącznie w obecności witaminy K, wiążą jony wapnia i fosforu, zapobiegając ich odkładaniu się w naczyniach.
Organizacja “The Heart Foundation” zaleca, by starać się włączać do codziennej diety co najmniej kilka owoców warzyw, a także owoce, owoce morza, nabiał i nasienne oleje oraz orzechy, celem zapobiegnięcia rozwojowi miażdżycy.
