Kutia to tradycyjna potrawa wigilijna, znana w niektórych rejonach Polski, a w innych wręcz nie spotykana. Jest to połączenie nasion pszenicy z makiem, miodem i bakaliami. Czy ten słodki rarytas nadaje się dla osób z cukrzycą? W wersji tradycyjnej jest to mocno dyskusyjne, ale zapraszam Was do skorzystania z mojego przepisu. Proszę Państwa, kutia dla diabetyka, s’il vous plaît.
Wiem, że w oryginale kutia to słodka do przesady makowa masa z pszenicą, słodzona miodem, dodatkowo jeszcze obfitująca w bakalie i suszone owoce. W moim rodzinnym domu kutia się nie pojawiała, jednakże poznałam ją, gdy Święta spędzałam na Mazurach. Była to dla mnie (podobnie zresztą jak kiszka ziemniaczana!) totalna nowość. Tak mi się spodobała, że przeniosłam ją na własny stół, ale oczywiście zmodyfikowałam przepis na własne potrzeby. Kutia dla diabetyka nie jest tak słodka jak ta tradycyjna, ale jest przepyszna! Jeśli chcecie, żeby była jeszcze zdrowsza, użyjcie pszenicy orkiszowej, która będzie trochę delikatniejsza. A, jeszcze uwaga odnośnie produktów. Ja kupuję „pszenicę na kutię”, zawsze się sprawdza. Kiedyś dostałam pszenicę prosto od rolnika i jakoś nie chciała się ugotować i nie wyszła mi tak jak ta „na kutię”. Poszukajcie, przed Świętami na pewno znajdziecie w większych sklepach.
Składniki na 10 porcji:
200 g pszenicy na kutię
300 ml napoju owsianego + 200 ml wody
200 g maku (najlepiej kupićjuż zmielony, ale nie gotowa masa makowa!)
20 g orzechów włoskich
30 g rodzynek sułtańskich
20 g suszonej moreli
laska wanilii
szczypta soli
40 g płynnego miodu
łyżka soku z cytryny
15 g płatków migdałowych
8 obranych ze skóry, blanszowanych migdałów
Pszenicę ugotować w lekko osolonej wodzie z napojem owsianym, na 200g pszenicy należy użyć 500 ml płynu. Kiedy pszenica wchłonie część płynu, dodać mak (jeśli jest mielony, a jak niemielony to ugotować oddzielnie, odcedzić, przemielić i dodać) i laskę wanilii. Chwilę jeszcze pogotować, odstawić i przestudzić.
Do jeszcze ciepłej pszenicy dodać miód, drobno pokrojone suszone owoce, posiekane orzechy i sok z cytryny (wyjąć wanilię). Wymieszać dokładnie i przełożyć do miski. Udekorować płatkami migdałowymi i całymi migdałami. Odstawić w chłodne miejsce na co najmniej godzinę, tak żeby poszczególne smaki mogły połączyć się w bukiet. Można dodać kroplę olejku migdałowego.
1 porcja (100 g) to ok. 275 kcal, węglowodany: 30 g, białko: 9 g, tłuszcz: 15 g
Informacje dla diabetyków: w porcji znajduje się 3 WW i 1,7 WBT.
