Na początek należy napisać o tym, z czego Parma jest najbardziej znana (świadomie bądź nie). Nie zapominając, że cała mapa Włoch usiana jest punktami będącymi celem kulinarnych pielgrzymek turystów z każdego zakątka świata. Ale to właśnie Parma jest jednym z najistotniejszych z nich.

 

Przemierzając ulice miasta natrafić można na urokliwe sklepiki, których witryny kuszą mnogością wielkich bloków sera, udźców wieprzowych, kiełbas salami, słynnej mortadeli i całego mnóstwa innych wyrobów. Zazwyczaj lwia część z nich pochodzi z produktów lokalnych, posiadających włoskie oznaczenia jakości produkcji. Ceny wahają się w zależności od marki producenta, ekskluzywności wyrobu, ale także lokalizacji sklepiku – te najdroższe znajdują się oczywiście wśród kamienic starego miasta.

To właśnie od Parmy nazwę wziął bodaj najsłynniejszy ser używany do posypywania spaghetti – parmezan (właściwie Parmigiano Reggiano). Wytwarzany od blisko tysiąca lat z krowiego nieprzetworzonego mleka (do produkcji jednego kilograma sera potrzeba aż 16 litrów!), leżakujący 20 dni w solance, ostatecznie dojrzewa co najmniej 12 miesięcy. Uważa się, że najlepszeParmigiano Reggiano mają co najmniej 24 miesiące, a ich blok waży do 40 kilogramów. Przede wszystkim właśnie od okresu dojrzewania i producenta zależy ostateczna cena sera.

Obok parmezanu najsłynniejszym produktem lokalnym jest szynka parmeńska (Prosciutto di Parma). Ta surowa, podsuszana szynka wytwarzana jest z całych udźców wieprzowych – właśnie tych znajdujących się na wspomnianych witrynach sklepów. Receptura Prosciutto di Parma znana jest już od czasów rzymskich. Mała ilość soli morskiej używana w procesie produkcji odpowiada za jej charakterystyczny słodkawy smak. Przy kupnie szynki parmeńskiej należy zwrócić uwagę na stempel korony, w który wpisane jest słowo: PARMA.

Innymi endemicznymi produktami Parmy i najbliższych okolic są m.in. Coppa di Parma (mięso z karkówki wieprzowej natarte solą i ziołami, sprzedawane w charakterystycznie wiązanym jelicie), Strolghino (odmiana salami), Grana padano (ser dojrzewający, twardy – obok Parmigiano Reggiano jeden z najpopularniejszych we Włoszech), a do tego lokalny miód, masło i grzyby.
Wspomniane powyżej miejscowe produkty stanowią bazę wielu dań dostępnych w parmeńskich restauracjach, trattoriach, czy osteriach. W większości lokali oferowana jest pizza wyłożona prosciutto crudo i serem parmeńskim posypanymi rukolą lub bazylią. Pragnienie wzbudzone tą słoną mieszanką ugasić można lampką lokalnego wina – niemożna bowiem zapomnieć, że w okolicach Parmy rosną lokalne szczepy winogron – Colli di Parma.